Stel je eens voor dat je je partner één dag hetzelfde zou behandelen als je kind.
Dat zou er ongeveer als volgt uitzien:
‘Goedemorgen allerliefste, heb je lekker geslapen? Word maar even rustig wakker.’ Zeg ik breed glimlachend waarna ik hem een dikke knuffel geef. Eenmaal beneden smeer ik zijn boterham en zet ik iets te drinken klaar. ‘Oh heb je geknoeid, dat kan gebeuren. Je hebt heel goed gegeten.’ Waarna ik hem een aai over zijn bol geef. ‘Ga maar lekker even iets doen waar je zin in hebt’. En ik moedig hem tijdens zijn activiteiten aan: ‘Wat doe je dat goed, ik ben trots op je.’
Wanneer het tijd is om naar werk te gaan, zet ik zijn tas klaar en hand in hand lopen we samen naar zijn auto. Hij is wat stilletjes waardoor ik hem een extra knuffel geef om te laten weten dat ik bij hem ben. ‘Ik houd heel veel van jou’ en geef hem nog een laatste kus.
Aan het einde van de dag sta ik trappelend bij de voordeur hem op te wachten en geef hem oneindig veel kusjes en knuffels. ‘Ik heb je gemist vandaag’ en herhaal dit ongeveer 6 keer. We spelen en stoeien voor het eten en zijn volledig in het moment. Wanneer het bedtijd is, nemen we de dag door en ik benoem alle bijzondere dingen en sluit af met de woorden: ‘Weet jij wel dat je de allerliefste bent?’ Al knuffelend en kussend wieg ik hem in slaap.
Bovenstaande doe ik, zonder enige moeite, op dagelijkse basis voor mijn kind. Maar dat engelengeduld, het geven van complimenten, het aanmoedigen van positief gedrag, het uiten van liefde in kusjes en knuffels en het geven van mijn volledige aandacht gaat mij een stuk minder goed af als het gaat om mijn vriend.
Waarom is dat? Omdat de één een kind is en de andere volwassene? Omdat zij andere behoeften hebben? Maar klopt dat wel? Hebben wij niet allemaal dezelfde basisbehoeften zoals liefde, aandacht, geborgenheid, waardering, aanmoediging, begrip, vertrouwen en erkenning?
Ik geloof van wel. Dus als hij straks thuiskomt van werk, zal ik hem dolenthousiast begroeten met kusjes en knuffels. En vooruit, ik zal vanavond zijn bord eten klaarmaken en hem vertellen hoe ontzettend lief ik hem vind.
Kinderlijk eenvoudig zou je denken...