Trouwen? Ik weet het zo net nog niet. Natuurlijk zou ik het fantastisch vinden om in het bijzijn van familie en vrienden de liefde te vieren, mezelf één dag te wanen in een sprookje waarin ik rond galoppeer in een prinsessenjurk en we nog lang en gelukkig leven.
Maar ik krijg ook de kriebels van de huwelijksbelofte:
Beloof jij jouw vrouw/man lief te hebben, haar/hem te eren en bij te staan, en haar/hem trouw te blijven, in goede en kwade dagen, in rijkdom en in armoede, in ziekte en in gezondheid, tot in de dood?
Want wat beloof ik eigenlijk? En hoe doe ik dat dan? Hem te eren en bij te staan? In ziekte en gezondheid? Ik kan namelijk vrij weinig sympathie opbrengen wanneer mijn vriend ziek/zwak en misselijk is en net doet of de wereld vergaat bij een licht griepje. Wordt er dan van mij verwacht dat ik naast zijn bed ga zitten en liefkozende woordjes fluister. Mij niet gezien!
Het feit dat ik weinig medeleven kan tonen voor mijn vriend met pijntjes is mij zeker aan te rekenen. Maar leggen we de lat überhaupt niet heel hoog met de beloften die we doen? Deze zeer hoge eisen op het gebied van samenleven, zonder dat we weten hoe we dat moeten doen, lijken bij voorbaat gedoemd te mislukken. Deze beloften zijn voer voor dagelijkse teleurstelling.
Stel dat we het allemaal wat luchtiger maken en minder druk leggen op die beloften. We zijn tenslotte allemaal maar mens en de kleine dingen van het gewone leven kunnen al uitdagend genoeg zijn. De dagen zijn over het algemeen een beetje gewoon, soms heel leuk en soms ook niet.
Dus als mijn huwelijk er ooit komt, dan schrijf ik mijn eigen beloften:
Wil jij deze man die naast je staat met de wetenschap dat hij blijft veranderen. En dat er momenten zijn dat het moeilijk is om elkaar weer te vinden. En dat het niet altijd makkelijk zal zijn om behoeften uit te spreken. En dat als er kinderen zijn jullie relatie onder druk zal komen te staan. En dat jullie je inzetten om jullie relatie prioriteit te blijven geven. En dat je soms niet weet hoe je dat moet doen. En dat jullie er heel hard voor zullen werken om daarachter te komen.
Ja dat wil ik!
En vooruit, ik beloof je óók dat ik je thee kom brengen als je ziek in bed ligt en met alles wat ik in mij heb zal ik, zowel verbaal als non-verbaal, niet aan je laten merken dat ik je eigenlijk een aansteller vind!