Tegenwoordig wordt het gezinsleven ook wel vergeleken met een besloten vennootschap (oftewel een BV). Op zich logisch want er zijn meerdere eigenaren, oftewel de ouders. Ook verrichten deze aandeelhouders handelingen namens het gezin en er is sprake van beperkte aansprakelijkheid (slechts 18 jaar!). Er zijn planningen, dagschema’s en er wordt geleefd volgens duidelijke regels en afspraken. Met als doel: het grootbrengen van gelukkige kinderen. Je vliegt alle kanten op en er is altijd haast. Iedere nieuwe fase (2e kind op komst, nieuwe baan etc.) betekent weer een reorganisatie en als management moet je ervoor zorgen dat alles goed verloopt.
Ik heb mijn bedenkingen bij de invulling van de agenda van bovengenoemd BV. Altijd bomvol en voornamelijk ingevuld met activiteiten voor de werknemers (oftewel kinderen). Er wordt zodoende weinig stilgestaan bij veranderende wensen en behoeften van de eigenaren. Het leven lijkt voor hun geregisseerd, hoewel de Britse psycholoog T. Crabbe daarover zegt: ‘Natuurlijk heb je het druk, want druk zijn is vandaag de dag gemakkelijker dan het maken van keuzes.’ Want heel eerlijk, kijk eens in de gezinsagenda… Staat daar ergens: ‘Morgenavond: van 20.00-21.00 uur- tijd voor de ander’? Grote kans van niet want daar hebben we het te druk voor..
En dat is waar het misgaat. Door het gezin als BV te bestempelen wordt het gezins- en liefdesleven met elkaar vermengd. Hoe meer ouders met elkaar veranderen in een management team, hoe meer liefde en seksualiteit verdwijnt. Dus in plaats van elkaar te zien als seksuele wezens, beginnen we elkaar te zien als management buddy’s, als collega’s.
De omgang met je partner wordt zakelijk en neutraal terwijl het in de relatie meer draait om speelsheid, jezelf minder serieus nemen en avontuur. Bovendien zijn we op zakelijk gebied geneigd om te presteren en zien we onszelf vaak als beter dan de ander, terwijl een relatie gaat over ontdekken en gelijkwaardigheid. En waar het op de werkvloer vaak draait om gelijk te hebben, heeft een relatie het nodig dat het draait om geluk.
Ja, ik begrijp waarom we het gezinsleven zien als het runnen van een bedrijf. Een gezin draaiende houden is keihard werken en die strakke planning is nodig om het samen voor elkaar te krijgen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we hier beter op voorbereid mogen worden. Want als je bedenkt dat we voor een event (de bevalling) dat maximaal 48 uur duurt een volledig doordacht (beval)plan opstellen, maar voor de 18 jaar daarna niet, dan gebeurt er in mijn ogen iets geks.
Het échte gevaar van die BV is dat je denkt een sterk team te zijn, een geoliede machine, maar ondertussen het echte contact met elkaar verliest. Een andere benaming weet ik zo snel ook niet, laat je eigen fantasie erop los. Maak er in ieder geval iets liefdevols van. Maar zie het alsjeblieft niet meer als een BV want voor je het weet run je in plaats van een BV een eenmanszaak.